Ostatnia modyfikacja dnia 22 kwietnia, 2021
Populacja zarodowa (z ang. nucleus herd) to część populacji danego gatunku, gdzie w czystości rasy realizuje się podstawowe elementy programu hodowlanego, takie jak kontrola użytkowości, ocena wartości hodowlanej i selekcja. Wypracowany w populacji zarodowej postęp hodowlany jest następnie przekazywany do populacji podstawowej na drodze rozpowszechniania postępu. Ponieważ przekazywanie postępu zajmuje czas (do kilku pokoleń) dlatego istnieje różnica w poziomie genetycznym między populacją zarodową a podstawową nazywania opóźnieniem genetycznym.
Za wyodrębnienie populacji zarodowej przemawiają następujące argumenty:
- łatwiejsza realizacja programu hodowlanego przez prostszą kontrolę operacyjną zwierząt skupionych na stosunkowo małej powierzchni;
- wyeliminowanie preferencyjnego traktowania kandydatów selekcyjnych;
- precyzyjna kontrola użytkowości i selekcja;
- objęcie kontrolą użytkowości cech trudno mierzalnych;
- ograniczenie kosztów operacyjnych w porównaniu z objęciem kontrolą i prowadzeniem selekcji w całej populacji. © Tomasz Strabel